Καθόμουνα στην αμμουδιά, "κάπως", όταν ένα κοριτσάκι ήρθε προς το μέρος μου.
"Σήκω να παίξουμε..." μου είπε.
Ξαφνιάστηκα. Κοίταξα γύρω μου, μόνο εγώ ήμουνα εκεί κοντά.
"Σε μένα το λες;" το ρώτησα.
"Ναι, σε σένα!" μ' απάντησε.
"Σήκω!" και με τράβαγε ανυπόμονα.
Σηκώθηκα με μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Έπαιξα με το κοριτσάκι και με το μικρότερο αδελφάκι της, σαν παιδί.
Η μηχανή μου κράτησε κάποια ενθύμια, για να μην το ξεχάσω...
"Σήκω να παίξουμε..." μου είπε.
Ξαφνιάστηκα. Κοίταξα γύρω μου, μόνο εγώ ήμουνα εκεί κοντά.
"Σε μένα το λες;" το ρώτησα.
"Ναι, σε σένα!" μ' απάντησε.
"Σήκω!" και με τράβαγε ανυπόμονα.
Σηκώθηκα με μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Έπαιξα με το κοριτσάκι και με το μικρότερο αδελφάκι της, σαν παιδί.
Η μηχανή μου κράτησε κάποια ενθύμια, για να μην το ξεχάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου